នៅសប្ដាហ៍នេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ បន្តនិយាយបកស្រាយអំពីភូមិសាស្ត្រនយោបាយនៃប្រទេសឥណ្ឌា តទៅទៀត។ ក្រោយពីបានលើកឡើងពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៃប្រទេសឥណ្ឌា នៅថ្ងៃនេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ សូមលើកឡើងពីចន្ទល់មួយទៀតដ៏សំខាន់នៃអនុភាពរបស់ឥណ្ឌា នោះគឺសេដ្ឋកិច្ច។
សេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា ជាប្រធានបទមួយសំខាន់ ដ្បិតវាតែងបង្កឱ្យមានសង្គ្រាមប៉ាកការវាងអ្នកជំនាញ។ នៅម្ខាង មានពួកសេដ្ឋវិទូដែលអះអាងថា ឥណ្ឌាកំពុងស្គាល់ការអភិវឌ្ឍន៍លឿនរហ័ស ការអភិវឌ្ឍន៍ដែលស្តែងឡើងជាអាទិ៍តាមរយៈកំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្លៀវក្លា និងតាមរយៈកំណើននៃសមត្ថភាពទិញរបស់ប្រទេសនេះ នាអំឡុងពេលជាង១០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ នៅម្ខាងទៀត មានពួកសេដ្ឋវិទូដែលនៅតែមិនព្រមឱ្យតម្លៃដល់ស្ថានភាពម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា និងអះអាងថា ភាគច្រើននៃប្រជាជនទាំងជាង១២០០លាននាក់នៃប្រទេសនេះ បន្តរស់នៅក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ នៅលើវិស័យម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ច ឥណ្ឌាបាននិងកំពុងបន្តលូតលាស់
ខ្លាំង។ នេះជាការមួយប្រកែកមិនបាន។ នៅដើមទសវត្សរ៍ទី៩០ ពាណិជ្ជកម្មទាំងក្នុងនិងក្រៅស្រុករបស់ឥណ្ឌា គិតជាសរុប តំណាងតែប្រមាណ ៥០០០០លានដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ។ តួរលេខនេះ កើនឡើងជិត១០ដង រហូតដល់ទៅ ៤៦៥០០០លានដុល្លារ នៅចុងឆ្នាំ២០១០។
ដោយសារតែកំណើនខ្លាំងមែនទែននៃការផ្តោះប្តូរពាណិជ្ជកម្មនេះ រដ្ឋឥណ្ឌាក្លាយជាអ្នកមាន។ នៅឆ្នាំ១៩៩០ រដ្ឋឥណ្ឌាមានរូបិយប័ណ្ណបរទេសនិងមាស Réserve de change គិតជាទឹកប្រាក់ ប្រមាណតែ៥៨០០លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះ។ ២០ឆ្នាំក្រោយមក គឺនៅឆ្នាំ២០១០ តួលេខនេះកើនរហូតដល់ទៅ៣០ ០០០០លានដុល្លារ។ ឥណ្ឌាបានក្លាយជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចទី៩នៅឆ្នាំ២០១១ ស្គាល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងក្លាប្រមាណ៨%ក្នុងមួយឆ្នាំ ជាសមាជិកនៃG២០ និងជាសមាជិកនៃពួកBRICS ពោលគឺពួកមហាប្រទេសដែលកំពុងស្គាល់ការអភិវឌ្ឍន៍លឿនរហ័ស រួមមាន ប្រេស៊ីល រុស្ស៊ី ឥណ្ឌា ចិន និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ តាមការអះអាងរបស់ក្រុមអ្នកជំនាញ ឥណ្ឌានឹងក្លាយជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកទី៣ឬទី៤ នារយៈពេល២០ឆ្នាំទៀតខាងមុខនេះ។
ម្ល៉ោះហើយមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ ដែលបណ្តាប្រមុខរដ្ឋនិងបណ្តាប្រមុខរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសធំៗក្នុងលោក បន្តកន្ទុយគ្នាមកបំពេញទស្សនកិច្ចនៅឥណ្ឌាតាំងពីឆ្នាំ២០១០មក។
សត្តានុពលសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា មានមូលដ្ឋាននៅលើចន្ទល់ដ៏មាំមួនមួយចំនួន។ ចន្ទល់ទីមួយ គឺប្រជាជនដែលក្នុងនោះ ៥០%មានអាយុក្រោម២៥ឆ្នាំ។ បានន័យថា ពីពេលនេះទៅដល់ឆ្នាំ២០៦០ រដ្ឋឥណ្ឌាមិនចាំបាច់គិតគូរពីបញ្ហាមនុស្សចាស់ជរា ឬពីកង្វះប្រជាជនសកម្ម ដូចចិន ជប៉ុន ឬបណ្តាបស្ចិមប្រទេសទេ។
ចន្ទល់ទីពីរនៃសត្តានុពលសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា គឺវិស័យវិទ្យាសាស្រ្ត។ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ វិស្វករឥណ្ឌា៥០០ ០០០នាក់ចេញពីសកលវិទ្យាល័យ។ ប៉ូលវិទ្យាសាស្ត្រធំៗដែលបាននិងកំពុងបន្តលើកស្ទួយសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសមួយនេះ រួមមាន ព័ត៌មានវិទ្យា ឧស្សាហកម្មនុយក្លេអ៊ែរ ឧស្សាហកម្មឱសថ ឧស្សាហកម្មអវកាស និងមុខជំនាញខាងសាងសង់ទំនប់វារិអគ្គិសនី។ល។និង។ល។
រីឯចន្ទល់ទីបីនៃសត្តានុពលសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌា គឺសម្បត្តិធម្មជាតិ។ ដីឥណ្ឌាជាដីប្រ
កបទៅដោយជីវជាតិ បង្កប់ទៅដោយថាមពលជាពិសេសធ្យូងថ្មនិងឧស្ម័នធម្មជាតិ និងបង្កប់ទៅដោយលោហធាតុប្រមាណ៩០មុខឯណោះ។
*
ក៏ប៉ុន្តែ វាក៏ជាការពិតដែរ ដែលថានារយៈពេលជាងពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ជាទូទៅជីវភាពរបស់ប្រជាជនឥណ្ឌាភាគច្រើនគ្មានការប្រែប្រួល ពលរដ្ឋឥណ្ឌាភាគច្រើននៅតែក្រ។ ឥណ្ឌាម្នាក់ក្នុងចំណោមបីនាក់រកប្រាក់មិនបានមួយដុល្លារផងក្នុងមួយថ្ងៃ។
ដូចគ្នាអ៊ីចឹងដែរ ប្រជាជនប្រមាណជាង៤០០លាននាក់មិនចេះអក្សរ ៧២%នៃប្រជាជនរស់នៅតាមស្រុកស្រែចំការ ២៨%តែប៉ុណ្ណោះជាអ្នកទីក្រុង។
ចំណុចខ្សោយនៃប្រទេសឥណ្ឌា គឺប្រព័ន្ធអប់រំជាតិជាពិសេសបឋមសិក្សានិងមធ្យមសិក្សា។ ទន្ទឹមនេះ ប្រព័ន្ធអប់រំឯកជនដែលមានលក្ខណៈល្អប្រសើរជាង ជួយបណ្តុះ
បណ្តាលបានតែកូនចៅអ្នកមាននិងកូនចៅអ្នកទីក្រុង។
ចំណុចខ្សោយមួយទៀតនៃប្រទេសឥណ្ឌា គឺកសិកម្មដែលជាទូទៅនៅពឹងពាក់នឹងទឹកភ្លៀង។ ជាទូទៅ កសិករជាពិសេសអ្នករស់នៅតំបន់ប៉ែកខាងត្បូងនៃប្រទេសជំពាក់បំណុលគេវ័ណ្តក។ នៅក្នុងបរិបទបែបនេះ បូកផ្សំនឹងកំណើនលឿនរហ័សនៃប្រជាជន ឥណ្ឌាត្រូវការទិញអង្កនិងពោតពីបរទេស។
ចំណុចខ្សោយសំខាន់មួយទៀតនៃប្រទេសឥណ្ឌា គឺហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ទាំងផ្លូវថ្នល់ ផ្លូវដែក ផ្លូវអាកាស និងផ្លូវទឹក។ ជាក់ស្តែង នៅខ្វះខាតច្រើនណាស់ ការតភ្ជាប់ទីក្រុងធំៗទាំងបួន គឺDelhi Calcutta Chennai និង Bombay។
យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលគេមិនអាចប្រកែកបាន ពេលត្រូវនិយាយពីឥណ្ឌា គឺតាំងពី
ដណ្តើមឯករាជ្យបានមកវិញពីអង់គ្លេសកាលពី៦៧ឆ្នាំមុនមកទល់ឥឡូវ ប្រទេសអាស៊ីខាងត្បូងមួយនេះបានបោះជំហានទៅមុខរហូត នៅលើវិស័យអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច។ ហើយនេះ ទោះបីជាឥណ្ឌាត្រូវប្រឈមមុខឥតឈប់ឈរនឹងវិបត្តិសែនធ្ងន់ធ្ងរ រួមមានសង្គ្រាមជាច្រើនលើកជាមួយប៉ាគីស្ថាន សង្គ្រាមជាមួយចិន មហន្តរាយធម្មជាតិ និងភេរវកម្មគ្រប់ប្រភេទដែលបានសម្លាប់នាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃប្រទេសអស់ពីរនាក់។ ដូចគ្នាអ៊ីចឹងដែរ ការអភិវឌ្ឍន៍នៃប្រទេសមួយនេះបាននិងកំពុងបន្តប្រព្រឹត្តិទៅ នៅក្នុងបរិបទនៃតំបន់មួយ នោះគឺអាស៊ីខាងត្បូង តំបន់មួយដែលជាទូទៅមិនអំណោយផលសោះឡើយ សម្រាប់ថាមភាពសេដ្ឋកិច្ច។
គេអាចនិយាយពីឥឡូវនេះតទៅថា ពី១០ទៅ២០ឆ្នាំទៀតខាងមុខនេះ ឥណ្ឌានឹងក្លាយទៅជាមហាយក្សអាស៊ីមួយមិនចាញ់ចិនប៉ុន្មានទេ។ ពីព្រោះ ខុសផ្ទុយពីថ្នាក់ដឹកនាំនៃប៉ាគីស្ថានដែលជាប្រទេសបងប្អូនគូសត្រូវសួពូជ ថ្នាក់ដឹកនាំឥណ្ឌាមានចក្ខុនិមិត្តនយោបាយនិងភូមសាស្រ្តនយោបាយច្បាស់លាស់។ ឥណ្ឌាដែលចាត់ទុកខ្លួនឯងថា ជាមហាអំណាចតំបន់រួចស្រេចទៅហើយ មិនថយឡើយ មិនចាំឡើយ ត្រូវតែយកឈ្នះសង្គ្រាមសេដ្ឋកិច្ច។ ពីព្រោះមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចជាឈ្នាន់ជាន់ឡើងទៅធ្វើជាមហាអំណាចយោធា និងនៅទីបំផុត ជាប្រទេសដែលពិភពលោកត្រូវគោរពកោតខ្លាច៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ