ប្រវត្តិនៃការរកឃើញតំបន់អួតខ្លោវដ៍ (Oort Cloud)
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:២៣
ព្រំដែនប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង មិនមែនបញ្ចប់ត្រឹមតំបន់ខ្សែក្រវាត់គុយពែរនេះនោះទេ។ ទៅហួសពីខ្សែក្រវាត់គុយពែរនេះទៅ នៅមានតំបន់មួយទៀត ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា អួតខ្លោវដ៍ ដោយយកទៅតាមឈ្មោះរបស់តារាវិទូហូឡង់ គឺ យ៉ាន អួត (Jan Oort)។ តំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះ មានរាងជាស្វ៊ែរព័ទ្ធជុំវិញប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ហើយព្រំដែនខាងក្រៅបំផុត ស្ថិតនៅចម្ងាយរហូតដល់ទៅ ប្រមាណជា ១ឆ្នាំពន្លឺ ទៅ១,៥ឆ្នាំពន្លឺ ពីព្រះអាទិត្យ។
យ៉ាន អួត (Jan Oort) បានលើកសម្មតិកម្ម អំពីវត្តមាននៃតំបន់រាងជាស្វ៊ែរព័ទ្ធជុំវិញប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង កាលពីឆ្នាំ១៩៥០ ពោលគឺ នៅក្នុងអំឡុងពេលប្រហាក់ប្រហែលគ្នា នឹងពេលដែលសម្មតិកម្មទាក់ទងនឹងខ្សែក្រវាត់គុយពែរ ត្រូវបានលើកឡើង ដោយតារាវិទូហូឡង់មួយរូបទៀត គឺ Gerard Kuiper។
ដូចទៅនឹងករណីខ្សែក្រវាត់គុយពែរដែរ សម្មតិកម្ម អំពីតំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះ កើតចេញពីការសង្កេតទៅលើផ្កាយដុះកន្ទុយ ក៏ប៉ុន្តែ ខុសពី Gerard Kuiper ដែលផ្តោតការសិក្សាទៅលើផ្កាយដុះកន្ទុយ ដែលធ្វើដំណើរចូលមកក្បែរព្រះអាទិត្យជាលក្ខណៈទៀងទាត់ ទៅតាមវដ្តខ្លី ក្រោម ២០ឆ្នាំ យ៉ាន អួត វិញ កត់សម្គាល់ទៅលើផ្កាយដុះកន្ទុយមួយប្រភេទទៀត ដែលមានគន្លងចេញទៅយ៉ាងសែនឆ្ងាយពីព្រះអាទិត្យ ឆ្ងាយរហូតដល់ទៅរាប់ម៉ឺន ឬរាប់សែនដងនៃចម្ងាយរវាងព្រះអាទិត្យនិងភពផែនដីរបស់យើង។
ក្រៅពីមានគន្លងចេញទៅយ៉ាងឆ្ងាយពីព្រះអាទិត្យ គេក៏អាចសង្កេតឃើញផងដែរថា ផ្កាយដុះកន្ទុយអស់ទាំងនេះ មិនសុទ្ធតែមានគន្លងស្របទៅនឹងប្លង់របស់ភព ដូចជាផ្កាយដុះកន្ទុយ ដែលមកពីតំបន់ខ្សែក្រវាត់គុយពែរនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ មានផ្កាយដុះកន្ទុយខ្លះមានគន្លងរាងបញ្ឆិត ឬបញ្ឈរ ពីលើចុះក្រោម ឬពីក្រោមឡើងទៅលើក៏មាន។
ហេតុដូច្នេះហើយបានជា យ៉ាន អួត បានសន្និដ្ឋានថា នៅប៉ែកខាងក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ចេញទៅឆ្ងាយហួសពីតំបន់ខ្សែក្រវាត់គុយពែរ នៅមានតំបន់មួយទៀត ដែលប្រមូលផ្តុំទៅដោយបំណែកតូចធំ ដែលបន្សល់ទុកតាំងពីពេលកកើតប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ក៏ប៉ុន្តែ ខុសពីតំបន់ខ្សែក្រវាត់គុយពែរ និងតំបន់ខ្សែក្រវាត់អាចម៍ផ្កាយ ដែលមានរាងមូលសំប៉ែតដូចថាស តំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះវិញ គឺមានរាងមូលជាស្វ៊ែរព័ទ្ធជុំវិញប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង។
ជាទូទៅ ការស្វែងរកបំណែក នៅក្នុងតំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះ វាគឺជារឿងស្មុគស្មាញខ្លាំង ដោយសារតែវាស្ថិតនៅឆ្ងាយខ្លាំងពេកពីព្រះអាទិត្យ និងពីភពផែនដីរបស់យើង។
ដើម្បីងាយគិតសម្រៃអំពីចម្ងាយដ៏សែនឆ្ងាយនេះ យើងគួរកត់សម្គាល់ថា យាន Voyager ដែលជាយានដ៏មានល្បឿនលឿនបំផុត ហើយដែលបានធ្វើដំណើរចេញផុតពីដែនម៉ាញេទិចរបស់ព្រះអាទិត្យ ចូលទៅដល់លំហ Interstellar (ដែលពេលខ្លះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាបានចេញផុតពីប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើងទៅហើយនោះ) តាមពិតទៅ នៅមិនទាន់ធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់អួតខ្លោវដ៍នៅឡើយនោះទេ។ ក្នុងល្បឿនបច្ចុប្បន្ននេះ Voyager ត្រូវចំណាយពេលប្រមាណជា ៣០០ឆ្នាំទៀត ទើបធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់អួតខ្លោវដ៍ ហើយទាល់តែប្រមាណជា ៣ម៉ឺនឆ្នាំទៀត ទើបអាចឆ្លងផុតតំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះបាន។
បើទោះជាគេអាចធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនលឿនស្មើនឹងល្បឿនរបស់ពន្លឺក៏ដោយ ក៏គេត្រូវការពេលមិនតិចនោះដែរ ទើបអាចធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់អួតខ្លោវដ៍នេះបាន។ ក្នុងល្បឿន ៣០ម៉ឺនគីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយវិនាទី ពន្លឺដែលចេញពីព្រះអាទិត្យត្រូវចំណាយពេលត្រឹមតែ ៨នាទីប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីមកដល់ភពផែនដីរបស់យើង, ៤ម៉ោងកន្លះទៅដល់ភពណិបទូន ហើយចូលទៅដល់តំបន់ខ្សែក្រវាត់គុយពែរ, ប្រមាណជា ៧ម៉ោងកន្លះចេញផុតពីខ្សែក្រវាត់គុយពែរ ក៏ប៉ុន្តែ ទាល់តែប្រមាណជា ១០ថ្ងៃក្រោយមកទើបអាចចូលទៅដល់ព្រំដែនប៉ែកខាងក្នុងនៃតំបន់អួតខ្លោវដ៍ ហើយបន្ទាប់មកទៀត ត្រូវការពេលក្នុងរង្វង់ពី១ឆ្នាំ ទៅ១ឆ្នាំកន្លះទៀត ទើបពន្លឺដែលចេញពីព្រះអាទិត្យនេះ អាចធ្វើដំណើរចេញផុតពីតំបន់អួតខ្លោវដ៍។
និយាយជារួម ព្រំដែនខាងក្រៅបំផុតនៃតំបន់អួតខ្លោវដ៍ ស្ថិតនៅចម្ងាយរហូតដល់ទៅ ១ឆ្នាំ ឬ១ឆ្នាំកន្លះឯណោះពីព្រះអាទិត្យ ពោលគឺ ប្រមាណជា ១ភាគ៤ នៃចម្ងាយទៅកាន់ផ្កាយ Proxima Centauri ផ្កាយដែលស្ថិតនៅជិតបំផុតនឹងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ