សន្និសីទអន្តរជាតិស្តីពីជំងឺស៊ីដា ក្រោមបរិបទព្រួយបារម្ភ ពីបញ្ហាកង្វះថវិកា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៣៣
ថ្ងៃទី២៣ កក្កដានេះ សន្និសីទអន្តរជាតិប្រចាំឆ្នាំ ស្តីពីជំងឺស៊ីដា ឬជំងឺអេដស៍ បានចាប់ផ្តើមបើកទ្វារនៅទីក្រុងប៉ារីស ប្រទេសបារាំង។ សន្និសីទប្រចាំឆ្នាំនេះ មានការចូលរួមពីអ្នកជំនាញស្រាវជ្រាវវិជ្ជសាស្ត្រ ក៏ដូចជាជាមន្ត្រីអង្គការអន្តរជាតិនានា ប្រមាណជា៦ពាន់នាក់ ដើម្បីប្រជុំពិភាក្សា ដោះដូរយោបល់គ្នា អំពីការវិវឌ្ឍន៍នៃការស្រាវជ្រាវ ឈានទៅលប់បំបាត់មេរោគអេដស៍ ដ៏កាចសាហាវនេះ។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃចាប់ផ្តើមដំបូងនេះ អង្គសន្និសីទទាំងមូល បានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភដ៏ធំមួយស្រេចទៅហើយ គឺទាក់ទិនទៅនឹងបញ្ហាកង្វះថវិកា ដើម្បីបំរើឲ្យដំណើរការស្រាវជ្រាវ ក៏ដូចជាការផ្តល់ថ្នាំគ្រាប់ ទប់មេរោគអេដស៍ ឲ្យដល់អ្នកជំងឺ។
អង្គសន្និសីទ បានចេញនូវសេចក្តីប្រកាសរួមមួយ នៅថ្ងៃនេះ ដោយបានលើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកជំនាញ មានអ្នកស្រាវជ្រាវ និងអង្គការអន្តរជាតិនានា ស្តីពីបញ្ហាថវិកា។ គេមិនអាចប្រយុទ្ធនឹងមេរោគអេដស៍ ឲ្យវិនាសសាបសូន្យបានទេ បើសិនជាគ្មានការស្រាវជ្រាវវិជ្ជសាស្ត្រ ហើយគេមិនអាចធ្វើការស្រាវជ្រាវវិជ្ជសាស្ត្របានទេ បើសិនជាគ្មានថវិកាចំណាយ ឲ្យបានថិតថេរ។ នេះគឺជាឃ្លាដ៏សំខាន់ ចារក្នុងសេចក្តីប្រកាសរួមនៃអង្គសន្និសីទ។
លោកដូណាល់ ត្រាំ សម្រេចកាត់បន្ថយវិភាគទានជាង១ពាន់លានដុល្លារ
បញ្ហាកង្វះថវិកានេះ គឺដោយសារតែប្រទេស ឬស្ថាប័នផ្តល់ជំនួយ បានកាត់បន្ថយប្រាក់វិភាគទានរបស់ខ្លួន។ បើទោះបីជាអង្គសន្និសីទ មិនបានលើកឡើងឲ្យចំឈ្មោះ តែគ្រប់គ្នាដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា គេចង់សំដៅទៅលើរដ្ឋាភិបាលរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
តាំងតែពីដើមរៀងមក សហរដ្ឋអាមេរិក គឺជាប្រទេសធំបំផុត ដែលបានផ្តល់កញ្ចប់ថវិកាក្នុងកំរិតខ្ពស់ជាងគេ ទាក់ទិនទៅនឹងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគអេដស៍នេះ។ ថវិកាសរុប ប្រមាណ២ភាគ៣ គឺបានមកពីវិភាគទានរបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក។ ឆ្នាំ២០១៦កន្លងទៅ សហរដ្ឋអាមេរិក បានផ្តល់ប្រាក់ប្រមាណ៤៩០០លានដុល្លារ ខណៈដែលអង់គ្លេសបានផ្តល់ជាង៦០០លានដុល្លារ និងបារាំងប្រមាណ២៥០លានដុល្លារ។
បន្តែសម្រាប់ឆ្នាំថ្មី ២០១៨ ខាងមុខនេះ រដ្ឋាភិបាលថ្មីរបស់អាមេរិក ដឹកនាំដោយលោកដូណាល់ ត្រាំ បានសម្រេចកាត់បន្ថយថវិកាចំណាយ ក្នុងយុទ្ធនាការកំចាត់មេរោគអេដស៍នេះ។ ជារួម អាមេរិកនឹងកាត់បន្ថយ វិភាគទាន សរុបប្រមាណជាជាង១ពាន់លានដុល្លារ។ នេះបើតាមតួលេខផ្តល់ឲ្យដោយអង្គការ Health Gap របស់អាមេរិក។ បច្ចុប្បន្នច្បាប់ថវិកាឆ្នាំ២០១៨នេះ កំពុងស្ថិតក្នុងដៃសភា អាមេរិកដើម្បីអនុម័តយល់ព្រម។
ឆ្នាំ២០១៦កន្លងទៅ គេប្រមូលថវិកាបាន១៩១០០លានដុល្លារ ដែលថវិកានេះមិនទាំងគ្រប់ទៅតាមអ្វីដែលចង់បានផងទេ។ តាមការប៉ាន់ប្រមាណ គេត្រូវការយ៉ាងហោចណាស់ ២៦០០០លានដុល្លារ ដើម្បីសម្រេចឲ្យបានគោលដៅឆ្នាំ២០២០ ដែលអង្គការសហប្រជាជាតិ ចង់ឲ្យអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍៩០% បានទទួលថ្នាំគ្រាប់ទប់មេរោគ។ ប៉ុន្តែពេលនេះ រដ្ឋាភិបាលលោកដូណាល់ ត្រាំ បានសម្រេចកាត់បន្ថយជាង១ពាន់លានដុល្លារថែមទៀត ដូច្នេះថវិកាចំណាយ នឹងកាន់តែថយទៅៗ។
អ្នកផ្ទុកមេរោគ៨សែន៣ម៉ឺននាក់ នឹងលែងទទួលបានថ្នាំគ្រាប់ពន្យាជីវិត
សហរដ្ឋអាមេរិក និងកាត់បន្ថយប្រាក់វិភាគទាន ដែលចំណាយទៅឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងស្ថាប័នស្រាវជ្រាវនានា ដែលធ្វើការ ក្នុងយុទ្ធនាការកំចាត់មេរោគអេដស៍។ ឧទាហរណ៍ ជាមួយនឹងច្បាប់ថវិការថ្មីរបស់អាមេរិកនេះ អង្គការដ៏ធំមួយឈ្មោះ មូលនិធិពិភពលោកប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺស៊ីដា ជំងឺរបេងនិងជំងឺគ្រុនចាញ់ នឹងត្រូវអាមេរិកកាត់បន្ថយវិភាគទានចំនួន១៧%។ មានន័យថា មូលនិធិនេះ នឹងបាត់បង់ថវិកាដល់ទៅ ២២២លានដុល្លារសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៨។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មូលនិធិនេះ ទទួលបានថវិកា បានមកពីរដ្ឋាភិបាលអាមេរិក ដល់ទៅ១ភាគ៣ នៃវិភាគទានសរុប។ ដូច្នេះ បាត់បង់១៧%នៃ ១ភាគ៣នេះ គឺធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់ ហើយអាចប៉ះពាល់ ទៅដល់ការងាររបស់មូលនិធិទាំងមូល។
ឧទាហរណ៍មួយទៀត គឺគម្រោងកម្មវិធី Pepfar ដែលត្រូវបានផ្តួចផ្តើមគំនិតឡើង ក្នុងអាណត្តិលោក ប៊ូស នៅឆ្នាំ២០០៣។ គម្រោងនេះ អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ ចំនួន១២លាននាក់ នៅទូទាំងពិភពលោក អាចទទួលបានថ្នាំគ្រាប់ទប់មេរោគ។ ក៏ប៉ុន្តែបើសិន ជាសហរដ្ឋអាមេរិក កាត់បន្ថយថវិកាក្នុងគម្រោងនេះ គឺមានន័យថា ផលប៉ះពាល់ នឹងមានដោយផ្ទាល់ទៅលើអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍តែម្តង។
លោកស្រី Linda-Gail Bekker ប្រធានសហគមអន្តរជាតិ ប្រយុទ្ធនឹងមេរោគអេដស៍ បានលើកឡើងថា កាត់បន្ថយថវិការបស់អាមេរិកនេះ គឺមិនមែនត្រឹមតែបន្ថយល្បឿន នៃការកាត់បន្ថយអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍នោះទេ តែវាអាចនឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារចំនួនអ្នកឆ្លងមេរោគ អាចកើនឡើង បើសិនជាគ្មានយុទ្ធនាការទប់ស្កាត់ ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។
ក្នុងន័យនេះ គឺមានន័យថា បើអាមេរិកកាត់បន្ថយថវិកាជាង១ពាន់លានដុល្លារ នោះអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ប្រមាណជា ៨សែន៣ម៉ឺននាក់ នឹងលែងបានទទួលថ្នាំគ្រាប់ដើម្បីទប់មេរោគនេះ។ នេះបើតាមការប៉ាន់ប្រមាណរបស់អង្គការ មូលនិធិ Kaiser Family។ បើតាមតួលេខរបស់មូលនិធិខាងលើ ករណីឆ្លងមេរោគថ្មីបន្ថែម អាចនឹងកើនឡើងប្រមាណ២សែនករណី។ យោងតាមតួលេខអង្គការសហប្រជាជាតិ ក្នុងចំនោមអ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ប្រមាណ ៣៦,៧លាននាក់ គឺមានប្រមាណជាជាង១៩លាននាក់ ដែលបានទទួលថ្នាំគ្រាប់ពន្យាជីវិត។ ការដែលអ្នកផ្ទុកមេរោគ មិនអាចទទួលបានថ្នាំគ្រាប់ ដើម្បីទប់កុំឲ្យមេរោគរីករាលដាលទៅជាជំងឺស៊ីដា មានន័យថាអ្នកផ្ទុកមេរោគនោះ នឹងក្លាយជាមុខសញ្ញា ចម្លងមេរោគទៅកាន់អ្នកផ្សេង។
តើសង្ឃឹមទេ ថាថ្ងៃណាមួយ មេរោគអេដស៍ នឹងវិនាសទាំងស្រុង?
អ្នកស្រាវជ្រាវនៅតែមានសង្ឃឹម បើទោះបីជាក្តីសង្ឃឹមនោះ នៅឆ្ងាយបន្តិចមែន។ មេរោគអេដស៍ ជាមេរោគដ៏កាចសាហាវ និងក្លាំងក្លាបំផុត។ ការកំចាត់ចោលទាំងស្រុង មិនមែនជាការងាយទេ។ ដូច្នេះហើយ បានជាគេត្រូវការឲ្យមានការគាំទ្រ ក្នុងការចំណាយដើមទុនក្នុងការបណ្តុះបណ្តាល និងស្រាវជ្រាវ ឲ្យបានជាប្រចាំជាដរាប។
មានការស្រាវជ្រាវជាច្រើន ដើម្បីសាកល្បងប្រើថ្នាំវ៉ាក់សាំង តែមិនបានផល ដូចអ្វីដែលគេសង្ឃឹមទេ។ បច្ចុប្បន្ននេះ វិធីព្យាបាល ដែលហុចផលល្អជាងគេ គឺ ថ្នាំគ្រាប់ បីមុខ លេបព្រមគ្នា ដែលភាសាបារាំង ហៅថា Les traitements antirétroviraux ។ ថ្នាំគ្រាប់ ដែលគេតែងនិយមហៅថា ថ្នាំពន្យាជីវិតនេះ មានប្រសិទ្ធិភាព អាចទប់មេរោគអេដស៍ដែលមានក្នុងកោសិកា ឲ្យស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតទាបបំផុត។ អ្នកដែលលេបថ្នាំគ្រាប់នេះ ទៀងទាត់ត្រឹមត្រូវ នឹងពុំមានមេរោគអេដស៍ក្នុងឈាមទេ ហើយក៏មិនចំលងទៅអ្នកផ្សេងដែរ ភាសាបច្ចេកទេសគេហៅថា Charge Viral Indétectable ។ មេរោគអេដស៍មិនងាប់ទេ តែវានៅសំងំ មិនធ្វើសកម្មភាព។ មេរោគនេះ វាសំងំនៅក្នុងកោសិកាមួយប្រភេទហៅថាកោសិកាបំរុង (Cellules réservoires) T CD4+។
ចង់កម្ចាត់មេរោគអេដស៍នេះឲ្យវិនាស ពីក្នុងខ្លួនមនុស្ស គឺទាល់តែកម្ចាត់កោសិកាបំរុងនេះ។ ត្រង់នេះហើយដែលជាការលំបាក ព្រោះថាក្នុងចំណោមកោសិកាបំរុងប្រភេទនេះមួយលាន គឺមានតែមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍។ បច្ចុប្បន្ន អ្នកស្រាវជ្រាវនៃមណ្ឌលស្រាវជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្របារាំង (CNRS) កំពុងខិតខំរកវិធី ធ្វើយ៉ាងណា អាចរាវរកកោសិកាបំរុង ប្រភេទ T CD4+ដែលមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ ដើម្បីឈានទៅចាប់វា យកមកម្ទេចចោល។
លទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវ បានផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមខ្លះហើយ។ ដូច្នេះក្តីសង្ឃឹម គឺមានមិនអត់ទេ! ថ្ងៃណាមួយ មេរោគអេដស៍ និងសាបវិនាសផុតពូជ។ តែទន្ទឹមគ្នានេះ យើងមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសឡើយ ជាមួយមេរោគដ៏កាចសាហាវមួយនេះ។ យើងគ្រប់គ្នា មិនត្រូវអៀនខ្មាស និងការទៅធ្វើតេសន៍ឈាមរកមេរោគនេះទេ ព្រោះនេះជាវិធីតែមួយគត់ ដើម្បីដឹងថាយើងមានផ្ទុកមេរោគនេះឬក៏អត់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ