ការបោះឆ្នោតសភាអឺរ៉ុបនិងគម្រោងលុយអឺរ៉ូនៅ១០ឆ្នាំក្រោយវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុសាកល
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៣:៤៥
គិតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលការបោះឆ្នោតសភាអឺរ៉ុបឈានមកដល់ ក្នុងខែឧសភានេះ វាមានរយៈពេលជាង២០ឆ្នាំមកហើយ ដែលតំបន់ចាយលុយអឺរ៉ូ ត្រូវបានបង្កើតឡើង ហើយវាក៏មានរយៈពេលជាង១០ឆ្នាំផងដែរ គិតត្រឹមក្រោយវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុសាកលកាលពីឆ្នាំ២០០៩។ ទោះជាយ៉ាងណា ការកែប្រែជាមូលដ្ឋានដើម្បីស្ថាបនាធ្វើឱ្យប្រសើរឡើង គម្រោងលុយអឺរ៉ូតាមរយៈ សមាហរណកម្មសារពើពន្ធ ឬ សមាហរណកម្មធនាគារកណ្តាលអឺរ៉ុប នៅតែជាបញ្ហាប្រឈមខ្វែងគំនិតគ្នា រវាងរដ្ឋសមាជិករបស់សហភាពអឺរ៉ុប។
យោងតាមអ្នកជំនាញភ្នែកមុត បញ្ហាគ្រឹះដែលកំពុងកើតមានក្នុងតំបន់ចាយលុយអឺរ៉ូ គឺថាគេមិនអាចមាន សមាហរណកម្មរូបិយវត្ថុ ដោយគ្មាន សមាហរណកម្មសារពើពន្ធ បាននោះទេ។ ជាពិសេស ក្នុងសហគមដែលប្រទេសនីមួយៗមានទម្លាប់ខុសៗគ្នាក្នុងការចំណាយ និងសន្សំ តួយ៉ាងដូចករណីប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ និងប្រទេសក្រិក។ ភាពដែលមិនស៊ីសង្វាក់គ្នានេះហើយបានធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធនេះងាយប្រឈមនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ រួមទាំងបញ្ហាមិនចុះសម្រុងគ្នាលើការសម្រេច ឬការដាក់ចេញគោលនយោបាយណាមួយ ហើយស្ថានភាពកាន់តែលំបាក កំឡុងពេលដែលអឺរ៉ុបប្រឈមនឹងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចសាកលតាំងពីឆ្នាំ២០០៩។
នៅដំបូង មុនគម្រោងបង្កើតតំបន់ចាយលុយអឺរ៉ូ អ្នកជំនាញសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងច្រើន អមដោយមានការគាំទ្រពីលោកសាស្ត្រាចារ្យនៃសាកលវិទ្យាល័យហាវើត (Harvard) លោក ម៉ាទីន ហ្វៀលស្តាញ (Martin Feldstein) បានព្រមានអំពី បញ្ហាគ្រឹះនៃលក្ខណៈខុសគ្នា រវាងបណ្ដាប្រទេសដែលជាសមាជិក។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលសមាជិកទាំងអស់ដែលបានចូលរួមគ្នាបង្កើតតំបន់ចាយលុយអឺរ៉ូ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩ ក៏ដូចជាពលរដ្ឋដែលបានបោះឆ្នោតគាំទ្រគម្រោងនេះ មិនបានត្រៀមខ្លួនឲ្យរួចរាល់នោះទេ ក្នុងការទទួលយកសមាហរណកម្មសារពើពន្ធដែលនឹងតម្រូវឱ្យប្រទេសនីមួយៗត្រូវលះបង់អធិបតេយ្យភាពរបស់ខ្លួន។ ទីបញ្ចប់ ជម្រើសនៃការដាក់ឱ្យដំណើរការគម្រោងចាយលុយអឺរ៉ូ បានឆ្លុះបញ្ចាំងពីទំនុកចិត្តមួយដែលពួកគេជឿថា អឺរ៉ុបមានល័ក្ខខ័ណ្ឌពិសេសគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីជំនះបញ្ហាប្រឈមទាំងឡាយ។ នេះជាការសម្រេចចិត្តបែបនយោបាយ ច្រើនជាងសេដ្ឋកិច្ច។
នៅអាមេរិក រូបិយវត្ថុតែមួយអាចដំណើរការបានក្នុងរដ្ឋទាំង៥០ ព្រោះអាមេរិកមានធនាគារកណ្ដាលរួមមួយ និងធនាគារិកម្នាក់។ នៅពេលរដ្ឋណាមួយជួបប្រទះវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច រដ្ឋនោះនឹងទទួលបានជំនួយសប្បុរសពីរដ្ឋសហព័ន្ធក្រោមទម្រង់ជា ការចំណាយសង្គម។
ចំណូលពន្ធដាររបស់រដ្ឋសហព័ន្ធដែលប្រមូលបានពីរដ្ឋនោះមិនមានទំហំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចំណាយជួយគាំពាររដ្ឋនោះទេ។ ប្រសិនបើរដ្ឋនោះមិនបានទទួលជំនួយពីរដ្ឋសហព័ន្ធ រដ្ឋនោះអាចប្រឈមនឹងឱនភាពថវិកាជាច្រើនឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកស្ថានភាពនេះអាចស្ថិតស្ថេរឡើងវិញដោយសារគ្មានរដ្ឋណាមួយដែលមិនជួយគ្នានោះទេ។
ពលរដ្ឋក្នុងរដ្ឋនោះត្រូវបានចាត់ទុកជាពលរដ្ឋអាមេរិកទាំងមូល ហើយពលរដ្ឋរស់ក្នុងរដ្ឋផ្សេងទៀតក៏មិនរំពឹងថា នឹងបានថវិកានោះត្រលប់មកវិញទេ។ វាជាជំនួយមួយដ៏មានប្រសិទ្ធភាព។
ករណីមួយផ្សេងទៀតសម្រាប់អឺរ៉ុបពីមុនពួកគេបានទទួលយកគម្រោងចាយលុយអឺរ៉ូ ប្រទេសសមាជិកនីមួយៗមានរដ្ឋមន្ត្រីហិរញ្ញវត្ថុម្នាក់ និងគ្រប់គ្រងរូបិយវត្ថុជាតិរៀងៗខ្លួន។ ក្រោមប្រព័ន្ធបែបនេះ ដរាបណាប្រទេសមួយប្រឈមជាមួយវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ប្រទេសនោះអាចអនុវត្តគោលនយោបាយរូបិយវត្ថុរបស់ខ្លួនបាន ព្រោះប្រទេសមួយនោះមានសិទ្ធិសេរីភាពពីចំណងនៃរូបិយវត្ថុរួមគ្នា។
នយោបាយរូបិយវត្ថុទាំងនោះរួមមាន ការបង្កើនសាច់ប្រាក់ក្នុងសេដ្ឋកិច្ច ជាអ្វីដែលអាមេរិកហៅថានយោបាយ “Quantitative Easing” និងការបញ្ចុះតម្លៃរូបិយវត្ថុរបស់ខ្លួនដើម្បីបង្កើនការនាំចេញឱ្យកាន់តែច្រើន។
ប៉ុន្តែគោលនយោបាយទាំងនេះត្រូវបានបោះបង់ចោលដោយបណ្ដាប្រទេសជាសមាជិកទាំងអស់ ជាថ្នូរនឹងការទទួលយក សហគមន៍រូបិយវត្ថុរួម។ បន្ថែមពីលើនេះ ពួកគេបានធ្វើដូចនេះ ដោយមិនបានធានាថា សហគមន៍ត្រូវមានគម្រោងជំនួយថវិកាដែលមានទម្រង់ដូចគ្នាទាំងប្រភេទ និងទំហំ ដើម្បីជួយសមាជិកណាមួយដែលបានជួបនឹងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចដូចករណីនៅអាមេរិកនោះទេ។
សរុបជារួម វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុសាកលមានរយៈពេល១០ឆ្នាំមកហើយ ខណៈបញ្ហាគ្រឹះនៃលក្ខណៈខុសគ្នា ក្នុងតំបន់ចាយលុយអឺរ៉ូ នៅតែមិនទាន់បានដោះស្រាយ ប្រឈមនឹងការបោះឆ្នោតសភាអឺរ៉ុបក្នុងឆ្នាំនេះ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ