ហេតុអ្វីបានជា ១ឆ្នាំក្រោយការបិទបញ្ចប់នយោបាយកូនទោល ពលរដ្ឋចិននៅរារែកមិនចង់យកកូនទី២?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៧
កាលពី១ឆ្នាំមុន រដ្ឋាភិបាលចិនបានបិទបញ្ចប់នយោបាយកូនទោលដោយអនុញ្ញាតឲ្យពលរដ្ឋចិនអាចយកកូនទី២ បាន។ យោងតាមស្ថិតិផ្លូវការចុះផ្សាយដោយរដ្ឋាភិបាលចិនឲ្យដឹងថា ចំនួនទារកចាប់កំណើតក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ មាន ១៧ ៥០០ ០០០នាក់ពោលច្រើនជាងឆ្នាំ ២០១៥ ដែលមានចំនួន ១៦ ៥៥០ ០០០នាក់។ ឃើញថាក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ដែលគ្រួសារចិនអាចផ្តើមយកកូនទី២ បាន ចំនួនទារកចាប់កំណើតលើសឆ្នាំ ២០១៥ មានតែជាង ១លាននាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុអ្វីបានជាគ្រួសារចិននៅបន្តអាល់អែកក្នុងការយកកូនទី២?
គឺទើបតែចាប់ពីថ្ងៃទី១ មករា ឆ្នាំ ២០១៦ មកទេដែលចិនបានផ្តើមអនុវត្តន៍នយោបាយកូនពីរ មានន័យថា គ្រួសារចិនគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈអាចយកកូនទី២ បានដោយមិនចាំបាច់មានលក្ខខណ្ឌអ្វីទាំងអស់។ នៅមុនឆ្នាំ ២០១៦ គ្រួសារចិនណាដែលចង់បានកូនទី២ លុះត្រាណាតែប្តី និងប្រពន្ធជាកូនទោល ឬមួយប្តី ឬប្រពន្ធជាកូនទោល បើពុំនោះសោតទេ ពួកគេនឹងត្រូវរដ្ឋផាកពិន័យធ្ងន់ធ្ងរ។ តែគេសង្កេតឃើញថា នៅពេលដែលរដ្ឋបានអនុញ្ញាតឲ្យមានកូនទី២ ហើយ បែរជាកំណើតទារកក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ មានលើសឆ្នាំ ២០១៥ តែជាង ១លាននាក់ប៉ុណ្ណោះ ពោលតិចជាងការរំពឹងទុករបស់រដ្ឋាភិបាល។
ម្យ៉ាងទៀត បើចំនួនកំណើតទារកថ្មីនៅតែបន្តមានក្នុងអត្រារបៀបនេះតទៅឆ្នាំខាងមុខៗ នោះចិនពិតជាមិនអាចទប់ស្កាត់ចរន្តនៃចំនួនពលរដ្ឋចូលវ័យចំណាស់ដែលមានកាន់តែច្រើនឡើងៗបានទេ។ ចាប់ពីពេលនេះទៅទល់នឹងឆ្នាំ ២០៣០ ចំនួនពលរដ្ឋចិនដែលមានវ័យលើសពី ៦៥ឆ្នាំនឹងកើនទ្វេដង ពោលពី ១០% នៅពេលនេះទៅទល់នឹង ១៨% នៅឆ្នាំ ២០៣០។ តាមពិតទៅ ការដែលរដ្ឋាភិបាលបានបិទបញ្ចប់នយោបាយកូនទោល និងផ្តើមអនុវត្តនយោបាយកូនពីរតាំងពីឆ្នាំ ២០១៦ គឺដើម្បីទប់ស្កាត់ការធា្លក់ចុះចំនួនពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន។
តែបញ្ហានៅត្រង់ថា នយោបាយដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យគ្រួសារចិនអាចយកកូនបានពីរពេលនេះហាក់ដូចជាមិនសូវមានប្រសិទ្ធិភាពប៉ុន្មានទេ។ តាមលទ្ធផលនៃការសិក្សាមួយឲ្យដឹងថា ប្រសិនបើនយោបាយកូនពីរអនុញ្ញាតឲ្យមានកំណើតទារកបន្ថែមត្រឹមតែជាង ១លាននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំៗ នោះចំនួនពលរដ្ឋចិនសរុបនឹងមានត្រឹមតែ ១ ៤២០លាននាក់ប៉ុណ្ណោះនៅឆ្នាំ ២០៥០ ទល់នឹង ១ ២៧០លាននាក់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។ លទ្ធផលនៃការស្ទង់មតិលើគ្រួសាចិនជាង ១០ ០០០គ្រួសារចេញផ្សាយក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៦ បានបង្ហាញថា មាន ៥៣,៣% ដែលមានកូនទី១ អាយុក្រោម ១៥ឆ្នាំមិនចង់បានកូនទី២ ទេ ២៦,២% បន្តអាល់អែក និងមានត្រឹមតែ ២០,៥% ប៉ុណ្ណោះដែលចង់បានកូនទី២។
ហេតុអ្វីបានជាគ្រួសារចិនភាគច្រើនមិនចង់បានកូនទី២?
តាមពិតទៅ មិនមែនគ្រួសារចិនមិនចង់បានកូនទី២ ទេ តែមកពីគេមានទម្លាប់ជាមួយនឹងនយោបាយកូនទោលតាំងពី ៣០ឆ្នាំមកហើយ។ ដូច្នេះគ្រួសារចិនភាគច្រើនត្រូវការពេលវេលាបន្ថែមទៀតដើម្បីអាចបន្សាំទៅនឹងនយោបាយកូនពីរដែលទើបចូលជាធរមានបាន ១ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងទៀត មានគ្រួសារចិនខ្លះគិតថា ពួកគេគ្មានមធ្យោបាយនឹងចិញ្ចឹមកូនទី២ ឲ្យបានដូចកូនទី១ ពិសេសការអប់រំដោយចំណាយលុយច្រើនឲ្យទៅរៀនសូត្រនៅសាលាអន្តរជាតិដែលមានតម្លៃថ្លៃ។ បន្ទាប់ពីចំណាយលើការសិក្សា រៀនសូត្ររបស់កូន ក៏នៅមានការចំណាយលើបញ្ហាសុខភាពដែរ។
ការបញ្ជូនកូនឲ្យទៅរៀននៅក្នុងសាលាឯកជនខ្នាតអន្តរជាតិ ឬមួយក៏បញ្ជូនទៅរៀននៅបរទេសក៏ដោយសារថា គ្រួសារចិនភាគច្រើនគ្មានជំនឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធអប់រំក្នុងស្រុក។ និយាយពីការយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហាសុខភាពទៀតសោត ក៏ពលរដ្ឋចិនភាគច្រើនគ្មានជំនឿលើប្រព័ន្ធសុខាភិបាលក្នុងស្រុកដែរ។ ម្សៅទឹកដោះមានជាតិពុល ឬមួយថ្នាំវ៉ាក់សាំងក្លែងក្លាយ គឺសុទ្ធសឹងជារឿងអាស្រូវដែលបានធ្វើឲ្យគ្រួសារចិនរាងចាលមិនចង់បង្កើតកូនទី២។ ក្រៅពីបារម្ភរឿងការរៀនសូត្រ និងសុខភាពរបស់កូនៗ ការចង់បាន ឬមិនចង់បានកូនទី២ក៏អាស្រ័យលើរូបស្រ្តីជាប្រពន្ធដែរ។ ចប់ហើយស្រ្តីមេផ្ទះដែលម្ង៉ៃៗវិលនៅជុំវិញតែចង្រ្កានដូចសម័យមុននោះ។
ស្រ្តីសម័យថ្មីចេញទៅធ្វើការងារដូចបុរស និងមានសិទ្ធិស្មើបុរសដែលត្រូវជួយគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងកិច្ចការផ្ទះ ពិសេសធ្វើម្ហូប និងមើលកូន។ ស្រ្តីចិនភាគច្រើនសម័យឥឡូវបានបញ្ជាក់ច្បាស់ៗថា បើធ្វើការនៅតែផ្ទះ ទោះបីជាយកកូនមួយ ឬពីរមិនចំណោតទេ តែបើចេញទៅធ្វើការរកលុយផង និងរ៉ាប់រងការងារនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯងទៀតនោះ យកកូនមួយអាចទៅរួច តែបើយកថែមមួយទៀត ពិតជាមិនអាចទៅរួចទេ។
ក្រុមប្រជាសាស្រ្តបានយល់ឃើញថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែដាក់ចេញនូវនយោបាយមួយចំនួនទៀតដើម្បីជំរុញគ្រួសារចិនវ័យក្មេងឲ្យយកកូនទី២។ បើពុំនោះសោតទេ ចិននឹងជួបវិបត្តិកំណើនមនុស្សវ័យចំណាស់ច្រើនជាងមនុស្សវ័យក្មេងដោយមិនអាចចៀសរួច៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ