កូរ៉េខាងជើង និងអាមេរិក ត្រូវចរចាគ្នា តែចរចា ដោយវិធីណា?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:៥៨
វិបត្តិនៅឧបទ្វីបកូរ៉េ ការគំរាមកំហែង នៃសង្រ្គាមនុយក្លេអ៊ែរ រវាងកូរ៉េខាងជើង និងសហរដ្ឋអាមេរិក កំពុងធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាមានការព្រួយបារម្ភជាខ្លាំង។ ដើម្បីបញ្ចៀសនូវវិនាសកម្មសង្រ្គាមនេះ វិធីតែមួយគត់ គឺត្រូវតែចរចាគ្នា ដោយសន្តិវិធី តាមផ្លូវការទូត។ តែសួរថា ភាគីទាំងពីរ អាមេរិក និងកូរ៉េខាងជើង អាចចូលតុ អង្គុយនិយាយគ្នាបាន ដែរឬទេ? អ្វីៗ គឺវាអាស្រ័យ ថាតើភាគីទាំងពីរ មានឆន្ទៈ ពិតប្រាក នឹងនិយាយគ្នា ហើយសុខចិត្តស្តាប់ និងព្រមលះបង់ឲ្យគ្នា កម្រិតណា។
មួយសប្តាយ៍ក្រោយពេលដែល កូរ៉េខាងជើង បានបាញ់សាកល្បងមីស៊ីលបាលីស្ទីកអន្តរទ្វីបបានសម្រេច ពិភពលោកទាំងមូល ចាប់ផ្តើមមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំង ថាថ្ងៃណាមួយ កាំជ្រួចកូរ៉េខាងជើង អាចនឹងហោះសំដៅទៅដីអាមេរិក។ ឆ្លើយតប នឹងការគំរាមរបស់កូរ៉េខាងជើងនេះ រដ្ឋាភិបាលលោកដូណាល់ ត្រាំ បានគំរាមតបវិញ ថានឹងប្រើកំលាំង។ តែគ្រប់គ្នា ដឹងយ៉ាងច្បាស់ ថាដើម្បីបញ្ចប់ភាពតានតឹង ការគំរាមដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកនេះ វាមានច្រកចេញតែមួយគត់ គឺការចរចាគ្នា ដោយសន្តិវិធីតាមផ្លូវការទូត មិនថាដោយផ្ទាល់ ឬដោយប្រយោល តាមរយៈប្រទេសសម្របសម្រួល។
ចរចាតាមណា បើគ្មានទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយគ្នាផង!
អ្នកជំនាញភូមិសាស្ត្រនយោបាយ ជាច្រើននាក់ សុទ្ធតែបាននិយាយថា ការចរចាជាជំរើសតែមួយគត់ តែជំរើសនេះ ពោរពេញដោយឧបសគ្គ។ ឧបសគ្គនោះ មានជាចំបង គឺការមិនទុកចិត្តគ្នា និងការមិនយល់យោគគ្នា។ ទំនាក់ទំនងការទូតរវាងប្រទេសពីរ តាមរយៈស្ថានទូត គឺបង្កើតឡើងដើម្បីឲ្យមានការយល់គ្នា ទៅវិញទៅមកនេះឯង។ ក៏ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្ននេះ រវាងអាមេរិក និងកូរ៉េខាងជើង គឺគ្មានទំនាក់ទំនងការទូតអ្វីសោះ។ ដូច្នេះ ចាប់ពីពេលនេះទៅ ភាគីទាំងសងខាង ល្មមគិតគួររៀបចំយន្តការ ធ្វើយ៉ាណា ឲ្យមានការនិយាយគ្នា មិនមែនឆ្លើយតប តាមរយៈ គ្រាប់មីស៊ីល និងសារគំរាម ដូចបច្ចុប្បន្ននេះទេ។
ក្តីសង្ឃឹមមួយដែលយើងមាន គឺថា បើទោះបីលោកដូណាល់ ត្រាំ បានគំរាមថាប្រើកំលាំង តែកាលពីខែឧសភា កន្លងទៅនេះ លោកដូណាល់ ត្រាំ បាននិយាយថា លោកនឹងមានកិត្តិយសណាស់ បើសិនជាបានជួបនិយាយគ្នា ជាមួយនឹងមេដឹកនាំកូរ៉េខាងជើង គីម ជុងអ៊ុន។ ប៉ុន្តែលោក ត្រាំ បានទាមទារជាមុនថា កូរ៉េខាងជើង ត្រូវតែសន្យាបិទបញ្ចប់កម្មវិធី នុយក្លេអ៊ែរ របស់ខ្លួនជាមុនសិន។ ដូចគ្នាដែរ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារជាតិ អាមេរិក Jim Mattis បាននិយាយថា អាមេរិកផ្តល់អាទិភាព ចំបង ដល់ការចរចាជាមួយកូរ៉េខាងជើង។ ការប្រើកម្លាំងវាយបកទៅវិញ គឺជាជំរើសចុងក្រោយ។
បើក្រឡេកទៅមើលខាងកូរ៉េខាងជើងឯណោះវិញ យើងឃើញថា គីម ជុនអ៊ុន ហាក់បានចាប់ផ្តើមបើកចំហរទ្វារ ដោយបាននិយាយថា គ្មាននរណាអាចមកបង្អាក់ កម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរកូរ៉េខាងជើងបានទេ ដរាបណា សហរដ្ឋអាមេរិក មិនព្រមបិទបញ្ចប់គោលនយោបាយប្រឆាំងនឹងកូរ៉េខាងជើង។
គីម ជុងអ៊ុន ខុសពី គីម ជុងអ៊ីល
តាមពិតទៅ ប្រទេសទាំងពីរ មិនមែនមិនធ្លាប់ចរចាគ្នាឯណា ។ដូច្នេះមានរឿងអី្វ ដែលមិនអាចធ្វើទៅបានពេលនេះ? កាលពីឆ្នាំ១៩៩៤ រដ្ឋាភិបាលរបស់លោកប៊ីល គ្លីនតុន បានចរចាដោយជោគជ័យ ជាមួយរបបកូរ៉េខាងជើង ដែលកាលណោះ ដឹកនាំដោយ គីម ជុងអ៊ីល។ បញ្ហាជាច្រើន បានធ្វើឲ្យកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ ត្រូវរលាយក្លាយជាផេះ។ នៅរវាងឆ្នាំ២០០០ ភ្នាក់ងារថាមពលនុយក្លេអ៊ែរអន្តរជាតិ បានដឹកនាំការចរចា សារជាថ្មី ជាមួយនឹងគីម ជុងអ៊ីល។ ប៉ុន្តែការចរចា បានបរាជ័យម្តងទៀត នៅឆ្នាំ២០០៩ ហើយអ្វីៗ បានឈានទៅរកភាពទ័លច្រក នៅពេលដែលគីម ជុងអ៊ុន បានឡើងកាន់ដំណែង។ ខុសពីឪពុក ដែលហាក់មានគំនិតចង់ចរចាខ្លះ គីម ជុនអ៊ុន មានជំហររឹងទទឹង ហើយចង់យកអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ជាឧបករណ៍ ដើម្បីមានកំលាំងក្នុងការចរចា។
តែទោះជាយ៉ាងណា ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ អ្នកស្រាវជ្រាវ អ្នកជំនាញជាច្រើន បានដឹកនាំធ្វើការពិភាក្សាគ្នា ដោះដូរយោបល់ ស្វែងយល់ពីការលំបាក និងលើកឡើងជាអនុសាសន៍ ដើម្បីចូលរួម ស្វែងរកច្រកចេញ។ អ្នកជំនាញជាច្រើនអ្នក បានលើកឡើងថា នៅមានការងារត្រូវធ្វើច្រើនណាស់ ដើម្បីចាក់បំពេញ រាល់កង្វះខាត ដែលធ្វើឲ្យភាគីទាំងពីរមិនយល់គ្នា នោះគឺការលំបាកក្នុងភាសានិយាយ ព្រមទាំងលក្ខណៈវប្បធម៌ខុសគ្នា រវាងភាគីទាំងពីរ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោក Joseph Detrani អតីតសមាជិកនៃគណប្រតិភូចរចា កាលពីឆ្នាំ២០០០ បានលើកឡើងថា ភាគីទាំងពីរ មានសមត្ថភាព ក្នុងការរៀបចំស្តារឲ្យមានទំនាក់ទំនង ទុកចិត្តគ្នាឡើងវិញ ដើម្បីឈានទៅចូលតុចរចា។ លោកបានលើកឧទាហរណ៍ថា កាលពីជំនាន់អាណត្តិលោក ហ្សក ដាប់ប៊ែលយូប៊ូស អាមេរិកបានចរចា រំដោះអ្នកទោស ដែលកូរ៉េខាងជើងបានចាប់បង្ឃាំង ហើយជំនាន់នោះ រដ្ឋាភិបាលលោកគីម ជុងអ៊ីល បានបង្ហាញកាយវិការបើកចំហរ ដូចកាលពីជំនាន់ ចរចាជាមួយរដ្ឋាភិបាលលោក ប៊ីល គ្លីនតុន ឬលោក ជីមី ការតឺ ដែរ។
តែអ្វីដែលលំបាក គឺថាពេលនេះ មិនមែនគីម ជុងអ៊ីលទេ គឺ គីម ជុងអ៊ុន។ គីម ជុងអ៊ុន មិនចង់រៀបចំ ឲ្យមានការចរចា ជាផ្លូវការទេ តែទន្ទឹមគ្នានេះ គីម ជុងអ៊ុន បានអញ្ជើញ កីឡាករបាល់បោះ ដ៏ល្បីរបស់អាមេរិក ឈ្មោះ Dennis Rodman ឲ្យទៅជួបនៅព្យុងយ៉ាង ៤ដងរួចមកហើយ។
នរណា ហ៊ានលះបង់ជាងនរណា?
អ្នកជំនាញអាមេរិកខ្លះ បានលើកឡើងថា គេគួរចាប់ផ្តើមជាបឋម តាមរយៈការបង្កើតឲ្យមានទំនាក់ទំនងទ្វេរភាគីពាក់កណ្តាលផ្លូវការ ជាមុនសិន។ មានន័យថា ប្រទេសទាំងពីរ ត្រូវបង្កើតនូវក្រុមការងារចាត់តាំងមួយ រៀងៗខ្លួនដើម្បីការពារប្រយោជន៍សងខាង ម្ខាងនៅព្យុងយ៉ាង ម្ខាងនៅវ៉ាស៊ីនតោន។
ឧបសគ្គសំខាន់ មួយតំណាក់កាលទៀតនោះ មិនថាមធ្យោបាយ បើកឲ្យមានផ្លូវនិយាយគ្នាយ៉ាងណាទេ តែអ្វីដែលសំខាន់ សួរថាតើសហរដ្ឋអាមេរិក សុខចិត្តលះបង់កំរិតណា? តើរដ្ឋាភិបាលលោកដូណាល់ ត្រាំ សុខចិត្តធ្វើសម្បទានអ្វីខ្លះ តាមការចង់បានរបស់កូរ៉េខាងជើង? លោក Scott Snyder អ្នកជំនាញឧបទ្វីបកូរ៉េ ប្រចាំនៅក្រុមប្រឹក្សាទំនាក់ទំនងកិច្ចការបរទេសអាមេរិក បានចោទសួរថា តើអាមេរិក សុខចិត្តដកចេញ ឬបន្ថយកម្លាំងទ័ព នៅឧបទ្វីបកូរ៉េ ទៅតាមការចង់បានរបស់ព្យុងយ៉ាង ដែរឬទេ?
អ្នកជំនាញខ្លះ លើកឡើងថា អាមេរិក ត្រូវតែរៀបចំវិធានការ ធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច លើកូរ៉េខាងជើង ធ្វើទៅមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ដើម្បីគៀបកូរ៉េខាងជើង ឲ្យទន់ជង្គង់ ដូចក្នុងករណីអ៊ីរ៉ង់។ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក Scott Snyder ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច ដោយយកគំរូ តាមករណីអ៊ីរ៉ង់ នឹងមិនបានផលជាមួយកូរ៉េខាងជើងឡើយ ព្រោះថា ខុសពីអ៊ីរ៉ង់ កូរ៉េខាងជើង បានផលិតអាវុធមីស៊ីលបាលីស្ទីក ចេញជារូបរាង្គទៅហើយ។ បើគេបន្តរុញ របបគីម ជុងអ៊ុន ឲ្យទ័លច្រក នោះអ្នករងគ្រោះ គឺប្រទេសជិតខាងកូរ៉េខាងជើងទៅវិញទេ។ ទោះតាមវិធីណាក៏ដោយ ការចរចា នៅតែជាវិធីតែមួយគត់ ហើយបានផលយូរអង្វែង។ វាគ្មានអ្វីដែលមិនអាចធ្វើទៅបានទេ ឲ្យតែយើងមានឆន្ទៈពិតប្រាកដ បើទោះបីជាឧបសគ្គច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ