សន្និសីទីអង្គការ ILO ស្តីពីការងារ និងសុខុមាលភាពនៅសតវត្សរ៍ទី២១
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៣
សន្និសីទលើកទី៦ ដែលរៀបចំដោយអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) ក្នុងខួបគម្រប់១០០ឆ្នាំរបស់ខ្លួន នៅទីក្រុងហ្សឺណែវ ប្រទេសស៊្វីស ផ្តោតជាចម្បងលើបញ្ហាសាកលអំពី ការងារ និងសុខុមាលភាព នៅសតវត្សរ៍ទី២១។ តើហេតុអ្វីបានជាគេយកបញ្ហានេះជារឿងសំខាន់?
បញ្ហាសាកលស្ដីអំពី ការងារ និងសុខុមាលភាព នៅសតវត្សរ៍ទី២១ ជាបញ្ហាចម្បងក្នុងកិច្ចពិភាក្សាសម្រាប់សន្និសីទលើកទី៦ ដែលរៀបចំដោយអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) ក្នុងខួបគម្រប់១០០ឆ្នាំរបស់ខ្លួន នៅទីក្រុងហ្សឺណែវ ប្រទេសស៊្វីស កំលុងខែកក្កដា កន្លងមកនេះ។ សម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ន ការងារជាប្រភពប្រាក់ចំណូលរបស់គ្រួសារយ៉ាងច្រើនលើពិភពលោក រីឯសុខុមាលភាពក៏ជាកត្តាចម្បងផងដែរ សម្រាប់ជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ ។ មិនមែនគ្រប់ការងារសុទ្ធតែអាចផ្តល់សុខុមាលភាពនោះទេ ព្រោះថាប្រភេទការងារយ៉ាងច្រើនក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន កំពុងប្រឈមនឹងការរើសអើងទាំងក្របខ័ណ្ឌយេនឌ័រនិងក្របខ័ណ្ឌពូជសាសន៍ ការកេងប្រវ័ញ្ច ការបង្ខិតបង្ខំ ឬការរំលោភបំពានជាដើម។ នៅក្នុងន័យនេះ ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធមានតួនាទីស្នូល ដើម្បីធានាដល់គោលការណ៍ សមភាព ប្រជាធិបតេយ្យ ចិរភាព និងសាមគ្គីភាពក្នុងសង្គម។
ផ្អែកតាមរបាយការណ៍របស់អង្គការILO ស្ដីពី ទស្សនវិស័យការងារនិងសង្គមរបស់ពិភពលោកឆ្នាំ២០១៩ គម្លាតនៅក្នុងទីផ្សារការងាររបស់បុរសនិងស្ដ្រី នៅតែមានគម្លាតធំធេងនៅឡើយ។ គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៨ អត្រានៃការចួលរួមក្នុងកម្លាំងពលកម្មរបស់ស្រ្ដីមានតែ ៤៨ភាគរយ ធៀបនឹងបុរស ៧៥ភាគរយ។ នេះវាមានន័យថា ប្រហែល៣នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្ស៥នាក់ ជាបុរស ធៀបនឹងកម្លាំងពលរដ្ឋសាកលទាំង៣,៥ពាន់លាននាក់។ ទោះជាតួលេខរបស់ស្រ្ដីនៅមានភាគរយទាបធៀបនឹងបុរស ក៏គេអង្កេតឃើញផងដែរថា តួលេខជារួមមានការកើនឡើងបើធៀបទៅនឹងពេលអតីតកាលកន្លងមក។ មូលហេតុក៏ព្រោះដោយសារ ចំនួនស្រ្ដីកាន់តែច្រើនទទួលបានការអប់រំនិងការបណ្ដុះបណ្ដាលផ្សេងៗ ការទទួលបានឱកាសការងារកាន់តែច្រើន និងអាយុសង្ឃឹមរស់របស់ស្រ្ដីក៏កាន់តែវែងផងដែរ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្សេងទៀត គឺ កង្វះគុណភាពការងារ។ ភាគច្រើននៃកម្លាំងពលកម្មសាកលរបស់ពិភពលោក ទាំង៣,៥ពាន់លាននាក់ ដែលកំពុងធ្វើការងារនៅឆ្នាំ២០១៨ បានប្រឈមនឹង កង្វះខាតផ្សេងៗក្នុងការងាររបស់ពួកគេ តួយ៉ាង សុខុមាលភាពការងារ សន្តិសុខសេដ្ឋកិច្ច ឱកាសស្មើគ្នា ឬក៏ការអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្ស។ ក្នុងន័យនេះ មានការងារធ្វើមិនប្រាកដថាធានាឱ្យមានការរស់នៅល្អនោះទេ។ បុគ្គលិកយ៉ាងច្រើនបានរាយការណ៍ថា ពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើការងារក្រៅផ្លូវការដែលទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលទាប ឬក៏ជាការងារដែលមិនទទួលបានការគាំពារសង្គម និងសិទ្ធិការងារ។
តួលេខផ្លូវការចុងក្រោយបង្ហាញថា នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៨ មានមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ ៣៦០លាននាក់ កំពុងធ្វើការជាលក្ខណៈគ្រួសារ ហើយមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ ១,១ពាន់លាននាក់ កំពុងធ្វើការឱ្យខ្លួនឯង ជាទូទៅ ដោយសារពួកគេមិនអាចទទួលបានឱកាសការងារ ក្នុងវិស័យផ្លូវការ ឬក៏កង្វះការងារដែលមានប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម។ កាលពីឆ្នាំ២០១៦ មានមនុស្សជាង ២ពាន់លាននាក់ កំពុងធ្វើការក្រៅប្រព័ន្ធដែលវាតំណាងឱ្យប្រមាណ ៦១ភាគរយនៃកម្លាំងពលកម្មសរុបរបស់ពិភពលោក។ នៅក្នុងប្រទេសក្រីក្រឬប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍ ការងារភាគច្រើនទទួលប្រាក់ឈ្នួលទាប ជួនកាលមានជួនកាលអត់ និងមានភាពផុយស្រួយខ្លាំង។
គួរឲ្យកត់សម្គាល់ផងដែរ អត្រាអ្នកអត់ការងារធ្វើបានកើនឡើងជាង ៥,៦ភាគរយ កំលុងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក កាលពីឆ្នាំ២០០៩ ហើយវាត្រូវការពេលជាង៩ឆ្នាំ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៨ ទើបអត្រាអ្នកអត់ការងារធ្វើធ្លាក់មកត្រឹម ៥ភាគរយវិញ។ វាជាអត្រាដូចគ្នាទៅនឹងអត្រា កាលពីមុនវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច។ តាមការព្យាករណ៍ ចំនួនប្រជាជនដែលអត់ការងារធ្វើនឹងកើនឡើងរហូតដល់១លាននាក់ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ចាប់ពីឆ្នាំ២០២០ ព្រោះដោយសារការកើនឡើងនៃកម្លាំងពលកម្មសាកល។
លើសពីបញ្ហាគុណភាពការងារ បញ្ហាពាក់ព័ន្ធទៅនឹង វិសមភាពនៃការអត់ការងារធ្វើ និងវិសមភាពយេនឌ័រ ក៏ជាបញ្ហាប្រឈមរបស់ពិភពលោកផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ កម្រិតអាទិភាពរបស់វាអាស្រ័យទៅល័ក្ខខ័ណ្ឌតំបន់ និងកម្រិតនៃការអភិវឌ្ឍរបស់ប្រទេសនីមួយៗ។ នៅក្នុងប្រទេសដែលមានចំណូលទាប ការងារជារឿយៗមិនទាំងធ្វើឱ្យមនុស្សចាកចេញពីភាពក្រីក្រផង។ ដូច្នេះ ការសម្រេចបាននូវល័ក្ខខ័ណ្ឌផ្សេងៗ ក្នុងទីផ្សារការងារ តួយ៉ាង បែបបទការងារត្រឹមត្រូវ ការទទួលបានប្រព័ន្ធគាំពារសង្គម សន្តិសុខការងារ សិទ្ធិការងារ និង ការគោរពច្បាប់ស្តង់ដារការងារ ក៏វាប្រែប្រួលអាស្រ័យទៅតាមប្រទេសនីមួយៗផងដែរ។ លើសពីនេះ គេក៏អង្កេតឃើញផងដែរថា អត្រានៃអ្នកអត់ការងារធ្វើ បានធ្លាក់ចុះ នៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសអភិវឌ្ឍ កំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយ និងបានកើនឡើង នៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសដែលមានចំណូលមធ្យមខ្ពស់ ព្រោះដោយសារតែកំណើនសេដ្ឋកិច្ចថមថយក្នុងប្រទេសទាំងនោះ។
ជាចុងក្រោយ របាយការណ៍ក៏បានសង្កត់ធ្ងន់ផងដែរថា វិសមភាពយេនឌ័រក្នុងទីផ្សារការងារ នៅមានភាពធំធេងនៅឡើង សម្រាប់បណ្តាប្រទេសអារ៉ាប់ អាហ្រ្វិកប៉ែកខាងជើង និងអាស៊ីប៉ែកខាងត្បូង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ