តើអាចមានដំណោះស្រាយអ្វីចំពោះបញ្ហាប្រជាសាស្រ្ដអាស៊ី?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:០៦
ថាមពលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសមួយអាចនឹងធ្លាក់ថមថយ នៅពេលអត្រាកំណើត បន្តធ្លាក់ចុះ ឬចំនួនមនុស្សចាស់ជរា កាន់តែមានចំនួនច្រើន ព្រោះមនុស្សចាស់មិនសូវចំណាយ ដែលវាអាចរុញច្រានឱ្យសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច មិនសូវមានភាពរស់រវើក និងម្យ៉ាងដោយសារ ការរកឃើញរបកគំហើញច្នៃប្រឌិតថ្មី គឺកើតចេញតែពីប្រជាពលរដ្ឋវ័យក្មេង មិនមែនមនុស្សចាស់នោះទេ។ តើអាចមានដំណោះស្រាយអ្វីខ្លះ ក្នុងបញ្ហាប្រជាសាស្រ្ដ នៅតំបន់អាស៊ី?
ដើម្បីរក្សាថាមពលសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រជាជាតិមួយ ការរក្សាកំណើនប្រជាជនគឺ ជារឿងចាំបាច់ដែលត្រូវធ្វើ។ នៅពេលដែលប្រជាជនវ័យចំណាស់ កាន់តែមានចំនួនច្រើន ស្របជាមួយអត្រាកំណើតកាន់តែមានចំនួនតិច នោះមិនយូរមិនឆាប់ ចំនួនប្រជាជនជារួមនឹងបន្តធ្លាក់ចុះ។ ជាលទ្ធផល ថាមពលសេដ្ឋកិច្ចនឹងធ្លាក់ថមថយ ម្យ៉ាងដោយសារតែ មនុស្សចាស់ហាក់មិនសូវចំណាយច្រើនដូចប្រជាជនវ័យក្មេង (ឬអំណាចទិញធ្លាក់ចុះ) និងម្យ៉ាងទៀត ដោយសារតែ គំនិតច្នៃប្រឌិតដែលជាប្រភពនៃការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចគឺ កើតចេញពីប្រជាជនវ័យក្មេង មិនមែនមនុស្សចាស់ នោះទេ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមនេះ រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសមួយអាចពិចារណានូវគោលគំនិតខ្លះ ដូចខាងក្រោម ៖
គោលគំនិតទីមួយ គឺការលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការបង្កើតកូន ដោយការផ្តល់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភ សម្រាប់ការថែទាំកុមារ ការផ្តល់ប្រាក់រង្វាន់បន្ថែមទៀតសម្រាប់ទារក ឬក៏ការផ្តល់ឱ្យឱពុកម្ដាយនូវពេលឈប់សម្រាកមើលកូនយូរ និងការសម្រួលឲ្យឪពុកអាចឈប់សម្រាកមើលកូនបាន ដោយមិនដាក់បន្ទុកតែលើម្តាយ។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រាក់រង្វាន់សម្រាប់ទារកមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរអ្វីសំខាន់បានឡើយ។ ប្រាក់លើកទឹកចិត្តរបស់រដ្ឋាភិបាលជំរុញ ការមានកូន មានឥទ្ធិពលតិចតួចណាស់ បើទោះជាការអនុវត្តនៅទីណាក៏ដោយ ពីព្រោះបញ្ហាមិនមែនស្ថិតនៅលើលុយនោះទេ ប៉ុន្តែមកពីការផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅ និងបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្ស ជាពិសេសមនុស្សស្រី ដែលមិនចង់បង្កើតកូនច្រើន ឬមិនចង់មានកូនតែម្ដង នៅពេលដែលពួកគេបានធ្វើដំណើរ និងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងទៀតនៅជុំវិញពិភពលោក ហើយពួកគេបានស្គាល់រសជាតិនៃសេរីភាពការងារ និងមានឯករាជ្យភាពហិរញ្ញវត្ថុ។ ទោះបីជាប្រាក់លើកទឹកចិត្តទាំងនេះ កំពុងធ្វើឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនៅប្រទេសខ្លះ ដូចជាប្រទេសបារាំង ឬប្រទេសស៊ុយអែតក៏ដោយ ក៏ដំណើរការរបស់វាមានភាពយឺតយ៉ាវ និងត្រូវចំណាយថវិកាអស់ច្រើនណាស់។
គោលគំនិតទីពីរ គឺការប្រើប្រាស់គ្រឿងយន្ត ក៏អាចមើលឃើញថាជា ដំណោះស្រាយមួយផងដែរ ដើម្បីជំនួសកម្លាំងមនុស្ស និងបង្កើនផលិភាព។ យោងតាមការព្យាករណ៍ របស់ស្ថាប័ន PWC កម្លាំងគ្រឿងយន្តនឹងរួមចំណែកក្នុងកំណើនសេដ្ឋកិច្ចសាកលប្រមាណជា ១៤ភាគរយ នៅ ឆ្នាំ២០៣០។ ប៉ុន្តែ ពិភពលោកនឹងត្រូវប្រឈមជាមួយបញ្ហាមួយផ្សេងទៀត គឺមនុស្សត្រូវបាត់បង់ការងាររបស់ខ្លួន ជាពិសេសបុគ្គលិកដែលមានជំនាញទាប។
គោលគំនិតទីបី គឺការទទួលយកពលរដ្ឋចំណាកស្រុក។ ការទទួលយកពលរដ្ឋចំណាកស្រុក អាចមានគោលដៅមិនត្រឹមតែ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាកង្វះកម្លាំងពលកម្មនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ វាក៏អាចធ្វើឱ្យប្រទេសមួយ បង្កើតភាពវ័យឆ្លាតរបស់ពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសទាំងមូលផងដែរ ដោយការបញ្ចូលមនុស្សពូកែៗ។ ប៉ុន្តែ បញ្ហាប្រឈមគឺថា ពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសនឹងមានអារម្មណ៍ថា ប្រទេសកំណើតពួកគេ លែងក្លាយជាប្រទេសរបស់ខ្លួនទៀតហើយ តួយ៉ាងដូចជានៅ បារាំង អង់គ្លេស និងអាល្លឺម៉ង់។
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ដោយសារតែមានការធ្លាក់ចុះអត្រាកំណើត និងតម្រូវការកម្លាំងពលកម្ម បណ្ដាប្រទេសអឺរ៉ុបបាននាំយកពលរដ្ឋចំណាកស្រុក ពីអាស៊ី មជ្ឈិមបូព៌ា អាហ្វ្រិក និងអឺរ៉ុបបែកខាងកើត។ ពលរដ្ឋចំណាកស្រុកទាំងនោះ បានរួមចំណែកក្នុងការកាត់បន្ថយសម្ពាធសេដ្ឋកិច្ច និងបញ្ហាប្រជាសាស្ត្រ ប៉ុន្តែវាក៏បានបង្កើតជាសំណុំនៃបញ្ហាយ៉ាងច្រើនរាប់មិនអស់ផងដែរ។ ក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ អ្នកដឹកនាំកំពូលរបស់អឺរ៉ុបភាគច្រើន រួមមាន អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេស លោក ដេវីត កាមេរ៉ូន (David Cameron) អតីតប្រធានាធិបតីបារាំង លោក នីកូឡាស់ សាកូស៊ី (Nicolas Sarkozy) និងអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់ លោកស្រី អង់ហ្គេឡា មែរកិល (Angela Merkel) បានប្រកាសរៀងៗខ្លួនថា “ពហុវប្បធម៌បានបរាជ័យ” ក្នុងប្រទេសរបស់ពួកគេ។
និយាយបែបម៉្យាងទៀត ពលរដ្ឋក្រុមដើមកំណើតទួរគី ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ មិនបានក្លាយខ្លួនជាពលរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់ ហើយពលរដ្ឋអាល់ហ្សេរី និងទុយណេស៊ីក្នុងប្រទេសបារាំង ក៏មិនបានក្លាយជាពលរដ្ឋបារាំងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ សង្គមផ្សេងទៀត ដូចជាសង្គម អាមេរិក កាណាដា អូស្ត្រាលី ឬសិង្ហបុរី នយោបាយទទួលពលរដ្ឋចំណូលថ្មី ហាក់ទទួលបានជោគជ័យជាង នេះក៏ដោយសារសង្គមនេះ អាចមានលទ្ធភាពសម្របពួកគេឱ្យសម្របខ្លួនបាន ព្រោះពួកគេជាប្រទេសគ្មានប្រវត្តិសាស្ត្រយូរអង្វែង និងជាសង្គមគ្មានវណ្ណះ។
សរុបជារួម ដំណោះស្រាយនីមួយៗសុទ្ធតែភ្ជាប់ជាមួយនឹងគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិ។ ដូច្នេះ ការអនុវត្តជាក់ស្ដែង វាអាស្រ័យទៅនឹងល័ក្ខខ័ណ្ឌ និងបរិបទ របស់ប្រទេសនីមួយៗតែម្ដង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ