ឥណ្ឌាប្រឈមនឹងវិបត្តិខ្វះទឹកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមិនធ្លាប់មាន
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១៨
ឥណ្ឌាកំពុងប្រឈមនឹងវិបត្តិខ្វះទឹកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមិនធ្លាប់មាន ដោយប្រជាជនប្រមាណជា ៦០០លាននាក់ កំពុងប្រឈមនឹងការខ្វះទឹកប្រើប្រាស់។ ក្នុងចំណោមនោះ វិបត្តិដ៏ធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ គឺកើតមានឡើងនៅឯទីក្រុងដ៏ធំមួយ ឈ្មោះថា ឆេនណៃ (Chhennai) ដែលជាទីក្រុងដ៏ធំលំដាប់ទី៦របស់ឥណ្ឌា ហើយដែលប្រភពទឹកទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះត្រូវរីងស្ងួតទាំងស្រុង។ តើមានកត្តាអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យឥណ្ឌាត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ?
ឆេនណៃ គឺជាទីក្រុងដ៏ធំមួយ មានប្រជាជនរស់នៅរហូតដល់ទៅជាង ៤លាននាក់ ជាទីក្រុងសេដ្ឋកិច្ចដ៏សំខាន់ ជាមូលដ្ឋាននៃឧស្សាហកម្មផលិតរថយន្ត ហើយក៏ជាទីក្រុងទេសចរណ៍ដ៏សំខាន់មួយផងដែររបស់ឥណ្ឌា។ ក៏ប៉ុន្តែ អស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃមកហើយ ដែលប្រភពទឹកនៅទីនោះត្រូវរីងស្ងួតអស់ ហើយគេត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើទឹកស្អាតដែលដឹកជញ្ជូនពីកន្លែងផ្សេង។
ប្រឈមនឹងវិបត្តិខ្វះទឹកនេះ សាលារៀន ក៏ដូចជាភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួនត្រូវបង្ខំចិត្តបិទទ្វារ ការិយាល័យធ្វើការខ្លះក៏តម្រូវឲ្យបុគ្គលិកធ្វើការនៅផ្ទះ ចំណែកនៅតាមផ្ទះសម្បែងវិញ ប្រជាជនដែលមានជីវភាពសមរម្យល្មមអាចទិញទឹកពីក្រុមហ៊ុនឯកជន ចំណែកអ្នកគ្មានលុយ គឺត្រូវឈរតម្រង់ជួរគ្នាចាំទទួលរបបទឹក ដែលផ្តល់ដោយអាជ្ញាធរ តាមរយៈការដឹកជញ្ជូនតាមរថយន្ត។ ពេលខ្លះជម្លោះដណ្តើមទឹកគ្នា បានរាលដាលរហូតបង្កើតឲ្យមានទៅជាអំពើហិង្សាក៏មាន។
រូបភាពទាំងនេះស្ទើរតែធ្វើឲ្យគេភ្លេចថា ទីក្រុងឆេនណៃនេះ គឺជាទីក្រុងមួយ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅជាប់នឹងឆ្នេរសមុទ្រ មានទន្លេហូរកាត់ដល់ទៅ៣ ព្រមទាំងមានបឹងធំៗចំនួន ៤ ជាអាងស្តុកទឹក។ តើហេតុអ្វីបានជាទីក្រុងជឿនលឿន ហើយសម្បូរប្រភពទឹកធម្មជាតិមួយនេះ បែរជាត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិខ្វះទឹកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះទៅវិញ?
ជាការពិតណាស់ថា បញ្ហាអាកាសធាតុ គឺជាកត្តាដ៏ចម្បងមួយ។ ទីក្រុងឆេនណៃ ក៏ដូចជា តំបន់មួយចំនួនផ្សេងទៀតនៅឥណ្ឌាត្រូវប្រឈមនឹងអាកាសធាតុក្តៅហួតហែង ដោយជារឿយៗ សីតុណ្ហភាពត្រូវកើនឡើងលើសពី ៤០អង្សា ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នា រដូវភ្លៀងក៏មានកាន់តែខ្លី ភ្លៀងធ្លាក់ក៏កាន់តែតិច ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យបឹង ដែលជាអាងស្តុកទឹកដ៏សំខាន់ទាំង ៤ របស់ទីក្រុងត្រូវរីងទឹកអស់រហូតត្រូវក្លាយទៅជាដីគោក។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្រៅពីកត្តាអាកាសធាតុ កត្តាមនុស្ស គឺជាដើមហេតុដ៏រឹតតែចម្បងមួយទៀត ដែលនាំឲ្យមានវិបត្តិដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៅពេលនេះ។
ចំនួនប្រជាជនក្នុងក្រុងឆេនណៃ ដែលកើនឡើង១ជា២ នៅក្នុងរយៈពេល ៣០ឆ្នាំចុងក្រោយ បូករួមជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ទឹកដោយខ្ជះខ្ជាយ វាគឺជាបញ្ហាចោទមួយ ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាចោទកាន់តែធំជាងនេះទៅទៀត គឺបរាជ័យរបស់អាជ្ញាធរ នៅក្នុងការចាត់ចែងធនធានទឹក។
តាមការពិតទៅ ក្រៅពីបឹងទាំង៤ ដែលជាអាងស្តុកទឹក ទីក្រុងឆេនណៃនៅមានប្រភពទឹកសំខាន់ៗផ្សេងទៀត គឺទន្លេទាំង៣ដែលហូរកាត់ទីក្រុង ព្រមទាំងប្រភពទឹកក្រោមដី។ ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាចោទ គឺនៅត្រង់ថា ទីក្រុងឆេនណៃនេះ ដែលជាក្រុងមានប្រជាជនដល់ទៅជាង ៤លាននាក់ ហើយជាទីក្រុងសម្បូរទៅដោយរោងចក្រ និងជាទីក្រុងទេសចរណ៍ផងនោះ ក៏ប៉ុន្តែមិនមានប្រព័ន្ធចម្រោះទឹកកខ្វក់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យទឹកកខ្វក់ដែលចេញពីរោងចក្រ ពីសណ្ឋាគារ និងពីតាមផ្ទះប្រជាជន ត្រូវបង្ហូរចេញតាមលូ ហើយចាក់ចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេដោយគ្មានចម្រោះ។ ជាលទ្ធផល ទន្លេអស់ទាំងនេះមានទឹក ក៏ប៉ុន្តែ ជាទឹកដែលមិនស្អាត មិនអាចឲ្យគេយកមកប្រើប្រាស់បាន។
ដូចគ្នាដែរចំពោះប្រភពទឹកក្រោមដី ដែលនៅតាមតំបន់ខ្លះត្រូវរងនូវការបំពុលដោយទឹកកខ្វក់ ដែលលេចធ្លាយចេញពីប្រព័ន្ធលូ ដែលខ្វះនូវការថែទាំត្រឹមត្រូវ។ ចំណែកប្រភពទឹកក្រោមដីនៅតាមតំបន់ផ្សេងទៀត ដែលជាទឹកស្អាតអាចប្រើប្រាស់បាន ក៏មានបរិមាណកាន់តែតិចទៅផងដែរ ដោយសារតែសកម្មភាពបូមយកទឹកក្រោមដីយកមកប្រើប្រាស់នេះ មានច្រើនហួសហេតុ ដោយគ្មានការគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ។
តាមការពិតទៅ ការប្រើប្រាស់ប្រភពទឹកក្រោមដីដ៏ហួសហេតុនេះ មិនមែនកើតមានតែនៅទីក្រុងឆេនណៃនេះមួយទេ ក៏ប៉ុន្តែ វាជាករណីទូទៅ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ដោយអ្នកជំនាញខាងឧតុនិយម និងធនធានទឹក បានធ្វើការកត់សម្គាល់ថា ប្រជាជនឥណ្ឌាទូទៅ មានទម្លាប់ប្រើតែទឹកអណ្តូង គឺប្រើទាំងនៅក្នុងផ្ទះ និងប្រើក្នុងការធ្វើកសិកម្ម។
ធនាគារពិភពលោកធ្លាប់បានចេញរបាយការណ៍មួយ កាលពីឆ្នាំ២០១២កន្លងទៅ ដោយលើកឡើងថា ឥណ្ឌា គឺជាប្រទេសដែលប្រើប្រភពទឹកក្រោមដីច្រើនជាងគេបង្អស់នៅលើពិភពលោក គឺច្រើនហួសពីកម្រិតដែលប្រភពទឹកក្រោមដីអាចផ្គត់ផ្គង់បាន។
ផ្ទុយពីនេះទៅវិញ ឥណ្ឌាត្រូវបានគេចាត់បញ្ចូលទៅក្នុងចំណោមប្រទេសដែលត្រងយកទឹកភ្លៀងមកប្រើក្នុងកម្រិតដ៏តិចជាងគេបង្អស់នៅលើពិភពលោក។
ការប្រើប្រាស់ទឹកហួសកម្រិតពីប្រភពមួយ ហើយខ្ជីខ្ជាក្នុងការប្រើប្រាស់ទឹកពីប្រភពផ្សេង ព្រមទាំងបរាជ័យក្នុងការថែរក្សាប្រភពទឹកដែលមានស្រាប់ពីការបំពុលដោយទឹកកខ្វក់... ទាំងអស់នេះហើយ ដែលសុទ្ធសឹងជាកត្តាចម្បងៗនាំឲ្យមានវិបត្តិខ្វះទឹកនៅឥណ្ឌានៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ នេះគេនៅមិនទាន់និយាយដល់ផង អំពីកំណើនដ៏លឿននៃតម្រូវការទឹកនៅឥណ្ឌា ដែលកើតចេញពីកំណើននៃសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច និងចំនួនប្រជាជន។
ដូចដែលវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវមួយរបស់ឥណ្ឌា (NITI Aayog) ធ្លាប់បានលើកឡើងរួចមកហើយ កាលពីឆ្នាំ២០១៨កន្លងទៅថា បច្ចុប្បន្ននេះ ប្រជាជនឥណ្ឌាមានរហូតដល់ទៅប្រមាណជា ១៦% នៃប្រជាជនពិភពលោក ក្នុងពេលដែលប្រភពទឹកឥណ្ឌាវិញ មានតែប្រមាណជា ៤% តែប៉ុណ្ណោះ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យប្រជាជនឥណ្ឌារហូតដល់ទៅ ៦០០លាននាក់ត្រូវប្រឈមនឹងវិបត្តិខ្វះទឹក ហើយវិបត្តិនេះនឹងមានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរថែមទៀត នៅពេលដែលតម្រូវការទឹកនៅឥណ្ឌាត្រូវកើនឡើង១ជា២ ចាប់ពីពេលនេះរហូតដល់ឆ្នាំ២០៣០ខាងមុខ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ